การฝังไมโครชิพ (Microchip) ระบุตัวตนสัตว์เลี้ยงที่เจ้าของควรรู้
ในยุคที่สัตว์เลี้ยงเป็นเสมือนสมาชิกในครอบครัว เทคโนโลยีการระบุตัวตนอย่าง ไมโครชิพ (Microchip) คือ เครื่องมือที่มีบทบาทสำคัญมากขึ้นในการช่วยติดตามสัตว์หาย ป้องกันการสูญหาย และยืนยันความเป็นเจ้าของอย่างถูกต้อง
การฝังไมโครชิพ (Microchip) คืออะไร?
การฝังไมโครชิพ (Microchip) คือ ชิปอิเล็กทรอนิกส์ขนาดเล็กเท่าเมล็ดข้าวสาร ฝังอยู่ใต้ผิวหนังของสัตว์เลี้ยง มักฝังบริเวณหลังตรงช่วงระหว่างไหล่ ชิปนี้จะบรรจุหมายเลขเฉพาะตัวที่สามารถอ่านได้ด้วยเครื่องสแกน และเชื่อมโยงกับข้อมูลของเจ้าของในฐานข้อมูลกลาง จุดเด่นคือไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ อยู่ได้ตลอดอายุของสัตว์ และไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพ
ประโยชน์ของการฝังไมโครชิพ (Microchip)
- ระบุตัวตนสัตว์ได้แม่นยำ: หมดปัญหาสัตว์หายแล้วหาตัวไม่เจอ หากมีผู้พบสัตว์ สามารถสแกนไมโครชิพเพื่อติดต่อเจ้าของได้ทันที
- ยืนยันความเป็นเจ้าของ: ช่วยในกรณีพิพาทเรื่องสิทธิครอบครอง หรือการแจ้งความสัตว์สูญหาย
- ใช้เดินทางต่างประเทศ: หลายประเทศกำหนดให้สัตว์เลี้ยงต้องฝังไมโครชิพก่อนข้ามแดน เช่น ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย
- ปลอดภัยและไม่เจ็บ: การฝังไมโครชิพคล้ายการฉีดยา ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที ไม่มีผลข้างเคียงระยะยาว
การฝังไมโครชิพ (Microchip) ในประเทศไทย
การฝังไมโครชิพ (Microchip) ในประเทศไทย เริ่มมีบทบาทในประเทศไทย ในปี 2569 กรุงเทพมหานครจะเริ่มบังคับใช้กฎหมายใหม่ที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมการเลี้ยงและปล่อยสัตว์ โดยกำหนดให้จำกัดจำนวนสัตว์เลี้ยงตามขนาดของพื้นที่ และเจ้าของสัตว์ต้องจดทะเบียนและฝังไมโครชิปให้กับสัตว์เลี้ยง กฎหมายนี้จะมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 10 มกราคม 2569 หากเจ้าของสัตว์ไม่ปฏิบัติตามจะได้รับโทษตามกฎหมายที่กำหนด
ฝังไมโครชิพ (Microchip) ช่วยสร้างความปลอดภัยให้สัตว์เลี้ยง
แม้จะเป็นเพียงชิ้นส่วนขนาดเล็ก แต่ไมโครชิพ (Microchip) คือ เครื่องมือที่ช่วยรักษาความปลอดภัยของสัตว์เลี้ยงได้อย่างมาก ทั้งในด้านการป้องกันการสูญหาย การยืนยันตัวตน และการปฏิบัติตามกฎหมาย การฝังไมโครชิพจึงไม่ใช่เรื่องของเทคโนโลยีเพียงอย่างเดียว แต่เป็นส่วนหนึ่งของความรับผิดชอบที่เจ้าของพึงมีต่อสัตว์เลี้ยงของตน
